stwierdzono istnienie takich przesłanek, szacowana jest wartość odzyskiwalna danego składnika aktywów, w celu 
ustalenia  potencjalnego  odpisu  z  tego  tytułu.  W  sytuacji,  gdy  składnik  aktywów  nie  generuje  przepływów 
pieniężnych, które są w znacznym stopniu niezależnymi od przepływów generowanych przez inne aktywa, analizę 
przeprowadza się dla grupy aktywów generujących przepływy pieniężne, do której należy dany składnik aktywów. 
Testy  sprawdzające  są  przeprowadzane  raz  w  roku  także  w  odniesieniu  do  wartości  niematerialnych 
o nieokreślonym okresie używania oraz w stosunku do wartości firmy niezależnie od zaistnienia przesłanek. 
Stratę z tytułu utraty wartości ujmuje się w wysokości kwoty, o jaką wartość bilansowa danego składnika aktywów 
(lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne) przewyższa jego wartość odzyskiwalną. Wartość odzyskiwana to 
wyższa z dwóch kwot: wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży i wartości użytkowej. Odpis z tytułu 
utraty wartości ujmuje się w ciężar zysków i strat. 
Zapasy 
Wartość  początkowa  (koszt)  zapasów  obejmuje  wszystkie  koszty  poniesione  w  związku  z  doprowadzeniem 
zapasów do ich aktualnego miejsca i stanu. Cena nabycia zapasów obejmuje cenę zakupu, powiększoną o cła 
importowe  i  inne  podatki  (niemożliwe  do  późniejszego  odzyskania  od  władz  podatkowych),  koszty  transportu, 
załadunku, wyładunku i inne koszty bezpośrednio związane z pozyskaniem zapasów oraz upusty, rabaty i inne 
podobne zmniejszenia. 
Zapasy  wycenia  się  na  dzień  bilansowy  w  wartości  początkowej  (cenie  nabycia  lub  koszcie  wytworzenia)  lub 
w cenie  sprzedaży  netto  w  zależności  od  tego,  która  z  nich  jest  niższa.  Cena  sprzedaży  netto  odpowiada 
oszacowanej cenie sprzedaży pomniejszonej o wszelkie koszty konieczne do zakończenia produkcji oraz koszty 
doprowadzenia zapasów do sprzedaży lub znalezienia nabywcy (tj. koszty sprzedaży, marketingu itp.). 
Należności handlowe 
Należności handlowe ujmowane są, zarówno początkowo, jak i na dzień bilansowy, w kwocie wymaganej zapłaty. 
W  przypadku  zidentyfikowania  przez  Zarząd  należności  wskazujących  na  duże  prawdopodobieństwo 
nieodzyskania, podejmowana jest decyzja o zrobieniu częściowego lub pełnego odpisu aktualizującego wartość. 
Zgodnie  z MSSF  9,  Spółka korzysta  również  z modelu szacowania  oczekiwanej  straty. Model  ten,  bazując  na 
danych historycznych dotyczących zapłaty należności przez klientów, wskazuje jaka część należności handlowych 
statystycznie nie była spłacona, w zależności od długości przeterminowania (lub jego braku). Otrzymane wyniki 
procentowe stosowane są  następnie jako  oczekiwana strata  w poszczególnych przedziałach  przeterminowania 
płatności na datę raportową. Suma wartości należności przemnożonych przez stratę procentową wskazuje łączną 
oczekiwaną stratę, jaką może wygenerować portfel należności handlowych. Jednocześnie Zarząd nie zrezygnował 
z  prowadzonej  wcześniej  analizy  indywidualnej  poszczególnych  należności  i  z  robienia  odpisów  w  przypadku 
sytuacji wskazującej na wysokie prawdopodobieństwo utraty wartości. Należności ujęte w ten sposób wyłączane 
są z opisanego powyżej modelu szacowania oczekiwanej straty. 
Nieruchomości inwestycyjne 
Przeznaczeniem  nieruchomości  gruntowych  jest  osiągnięcie  przyszłych  korzyści  ekonomicznych  związanych 
z długoterminowym  wzrostem  ich  wartości.  Zgodnie  z  MSR  40  Berling  S.A.  stosuje  do  wyceny  inwestycji 
w nieruchomości model wyceny do wartości godziwej, rozumianej jako cena, za jaką nieruchomość mogłaby zostać 
wymieniona na  warunkach rynkowych pomiędzy  zainteresowanymi i dobrze  poinformowanymi, niepowiązanymi 
stronami, działającymi w sposób niezależny. Ustalając wartość godziwą, Spółka nie uwzględnia kosztów zawarcia 
transakcji. 
Aktywa i zobowiązania finansowe 
Aktywa i zobowiązania finansowe ujmowane są w sprawozdaniu z sytuacji finansowej Spółki zgodnie z MSSF 9 
w chwili gdy Jednostka staje się stroną wiążącej umowy. 
W momencie początkowego ujęcia wszystkie aktywa i zobowiązania finansowe wyceniane są w wartości godziwej, 
skorygowane o koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem danego składnika. 
Dla celów wyceny po początkowym ujęciu aktywa finansowe dzielone są na trzy grupy: 
−  Wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, 
−  Wyceniane w wartości godziwej przez pozostałe dochody całkowite, 
−  Wyceniane w zamortyzowanym koszcie. 
 
Zobowiązania finansowe dzielą się na: 
−  Wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, 
−  Wyceniane metodą zamortyzowanego kosztu. 
 
Aktywa  i  zobowiązania  wycenia  się  na  każdy  dzień  bilansowy.  Zasady  wyceny  i  prezentacji  w  sprawozdaniu 
finansowym instrumentów finansowych są następujące: