stwierdzono istnienie takich przesłanek, szacowana jest wartość odzyskiwalna danego składnika aktywów, w celu
ustalenia potencjalnego odpisu z tego tytułu. W sytuacji, gdy składnik aktywów nie generuje przepływów
pieniężnych, które są w znacznym stopniu niezależnymi od przepływów generowanych przez inne aktywa, analizę
przeprowadza się dla grupy aktywów generujących przepływy pieniężne, do której należy dany składnik aktywów.
Testy sprawdzające są przeprowadzane raz w roku także w odniesieniu do wartości niematerialnych
o nieokreślonym okresie używania oraz w stosunku do wartości firmy niezależnie od zaistnienia przesłanek.
Stratę z tytułu utraty wartości ujmuje się w wysokości kwoty, o jaką wartość bilansowa danego składnika aktywów
(lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne) przewyższa jego wartość odzyskiwalną. Wartość odzyskiwana to
wyższa z dwóch kwot: wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży i wartości użytkowej. Odpis z tytułu
utraty wartości ujmuje się w ciężar zysków i strat.
Zapasy
Wartość początkowa (koszt) zapasów obejmuje wszystkie koszty poniesione w związku z doprowadzeniem
zapasów do ich aktualnego miejsca i stanu. Cena nabycia zapasów obejmuje cenę zakupu, powiększoną o cła
importowe i inne podatki (niemożliwe do późniejszego odzyskania od władz podatkowych), koszty transportu,
załadunku, wyładunku i inne koszty bezpośrednio związane z pozyskaniem zapasów oraz upusty, rabaty i inne
podobne zmniejszenia.
Zapasy wycenia się na dzień bilansowy w wartości początkowej (cenie nabycia lub koszcie wytworzenia) lub
w cenie sprzedaży netto w zależności od tego, która z nich jest niższa. Cena sprzedaży netto odpowiada
oszacowanej cenie sprzedaży pomniejszonej o wszelkie koszty konieczne do zakończenia produkcji oraz koszty
doprowadzenia zapasów do sprzedaży lub znalezienia nabywcy (tj. koszty sprzedaży, marketingu itp.).
Należności handlowe
Należności handlowe ujmowane są, zarówno początkowo, jak i na dzień bilansowy, w kwocie wymaganej zapłaty.
W przypadku zidentyfikowania przez Zarząd należności wskazujących na duże prawdopodobieństwo
nieodzyskania, podejmowana jest decyzja o zrobieniu częściowego lub pełnego odpisu aktualizującego wartość.
Zgodnie z MSSF 9, Spółka korzysta również z modelu szacowania oczekiwanej straty. Model ten, bazując na
danych historycznych dotyczących zapłaty należności przez klientów, wskazuje jaka część należności handlowych
statystycznie nie była spłacona, w zależności od długości przeterminowania (lub jego braku). Otrzymane wyniki
procentowe stosowane są następnie jako oczekiwana strata w poszczególnych przedziałach przeterminowania
płatności na datę raportową. Suma wartości należności przemnożonych przez stratę procentową wskazuje łączną
oczekiwaną stratę, jaką może wygenerować portfel należności handlowych. Jednocześnie Zarząd nie zrezygnował
z prowadzonej wcześniej analizy indywidualnej poszczególnych należności i z robienia odpisów w przypadku
sytuacji wskazującej na wysokie prawdopodobieństwo utraty wartości. Należności ujęte w ten sposób wyłączane
są z opisanego powyżej modelu szacowania oczekiwanej straty.
Nieruchomości inwestycyjne
Przeznaczeniem nieruchomości gruntowych jest osiągnięcie przyszłych korzyści ekonomicznych związanych
z długoterminowym wzrostem ich wartości. Zgodnie z MSR 40 Berling S.A. stosuje do wyceny inwestycji
w nieruchomości model wyceny do wartości godziwej, rozumianej jako cena, za jaką nieruchomość mogłaby zostać
wymieniona na warunkach rynkowych pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi
stronami, działającymi w sposób niezależny. Ustalając wartość godziwą, Spółka nie uwzględnia kosztów zawarcia
transakcji.
Aktywa i zobowiązania finansowe
Aktywa i zobowiązania finansowe ujmowane są w sprawozdaniu z sytuacji finansowej Spółki zgodnie z MSSF 9
w chwili gdy Jednostka staje się stroną wiążącej umowy.
W momencie początkowego ujęcia wszystkie aktywa i zobowiązania finansowe wyceniane są w wartości godziwej,
skorygowane o koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem danego składnika.
Dla celów wyceny po początkowym ujęciu aktywa finansowe dzielone są na trzy grupy:
− Wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy,
− Wyceniane w wartości godziwej przez pozostałe dochody całkowite,
− Wyceniane w zamortyzowanym koszcie.
Zobowiązania finansowe dzielą się na:
− Wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy,
− Wyceniane metodą zamortyzowanego kosztu.
Aktywa i zobowiązania wycenia się na każdy dzień bilansowy. Zasady wyceny i prezentacji w sprawozdaniu
finansowym instrumentów finansowych są następujące: